آسیب‎شناسی «فرقه‎ها» و «گروه‎های انحرافی» در جامعه ایران است.

در این پژوهش پژوهشی در مورد برخی مدعیان دروغین امام زمان(عج) که در واقع شیادانی فرصت‎طلب بیش نیستند صورت گرفته و هشدارهایی به جوانان مبنی بر عدم گرایش به افراد مدعی عرفان‎های دروغین داده شده است. نگارنده حکایاتی واقعی از وجود اشخاص مروج افکار انحرافی نقل می‎کند و ادعاهای باطل آنان را بیان کرده و تنها راه سعادت و هدایت را پیروی از دستورات پیامبر اسلام(ص) و اهل‎بیت ایشان عنوان کرده و مردم را به بصیرت دینی در مورد گرایش به فرقه‎های ضاله و مدعیان کرامت و معجزه دعوت کرده است. وی همچنین برخی ادعاهای فرقه‎هایی مانند وهابیت مبنی بر شرک دانستن زیارت اهل‎بیت و توسل به آن‎ها را مورد نقد قرار داده است.