قطعا طلبگی شغل و منبع درآمد نیست

و اینکه در همه زمان ها و همه دسته جات ممکنه سنت غلط و اشتباهی جا افتاده باشه که نیازمند اصلاح باشه

در بین روحانیت هم این سنت اشتباه مرسوم شده که طلبه نباید کار کنه وگرنه اسلام و مسلمین به خطر میافتند

در حالیکه داشتن شغل و حرفه هم دلیل عقلانی داره هم دلیل روایی و قرآنی، عموم پیامبران با شغل هایی که داشتند معروف هستند، مثل حضرت موسی ع که شبانی میکرد یا حضرت داوود ع که آهنگر بود و...

حتی اهل بیت ع هم با اینکه کار کردن براشون از لحاظ سیاسی و مسوولیت های اجتماعی سخت تر بود باز هم برای نشون دادن این سیره الهی، کار میکردند و حتی شغل هایی هم داشتند.

اما اینکه بعضا گفته میشه با کار کردن طلاب، حوزه علمیه آسیب میبینه هم محل بحث هست.

کی گفته حوزه علمیه وقتی طلاب و خانواده هاشون در تنگنای اقتصادی هستند و محبورند کار کنند  ، آسیب می‌بینه و اگر کار نکنند کیفیت مباحث و جایگاه علمی افت نمیکنه در حالیکه در حوزه قدیم ، هم طلاب کسب و کار و اشتغالات خودشون رو داشتند هم از نظر کیفیت قطعا خروجی های بهتری داشت

در کل در جواب اون دانشجوی عزیز باید گفت:

سیستم حوزه با این اشتباه و سنت غلط چندین دهه جلو اومده و از این لحاظ باید اصلاح بشه و از درون مسوولین خود حوزه هم کسانی هستند که قائلند طلابی که از لحاظ اقتصادی خودکفا هستند طلبه های بهتری میشن و بخش زیادی از شکاف اجتماعی روحانیت و مردم با همین رویکرد به راحتی ترمیم میشه