سنت تعمیم بدین معنا است که اگر آدمی خشنود از کردار گروهی باشد، در عملشان شریک خواهد بود و به کسانی ملحق میشود که دوستدارشان است چنان که خشم و نارضایتی، انسان را از کسانی که دوست ندارد و از عملشان ناراضی است، جدا میکند.قرآن کریم و روایات معصومین (ع) نیز برآن دلالت میکنند لذا علت تعمیم، خشنودي یا ناخشنودي به خاطر حبّ و بغض میباشد.در این راستا، با توجه به مفهومی که قرآن از کلمه امّت ارائه میدهد و آن را مقولهاي کیفی میداند، دستاوردها و عملکرد نیک و بد امت نیز تمامی افراد امت را در بر میگیرد حتّی آنان که در این کار نقشی نداشته اند امّا به جهت رضایت، شریک آثار عملامّتاند به خلاف نتایج عملکرد افراد که ویژه خودشان میباشد.